భారతదేశంలో విలువల కోసం కమిటీలు మరియు కమీషన్లు

విలువ విద్య యొక్క ప్రాముఖ్యతను ప్రభుత్వం నియమించిన వివిధ విద్యా కమిషన్లు మరియు కమిటీలు గుర్తించాయి.

(1929) పాఠశాల సమయానికి వెలుపల సాధారణ పాఠశాలల్లో మత బోధన ఇవ్వవచ్చని భావించారు.

సెంట్రల్ అడ్వైజరీ బోర్డ్ ఆఫ్ ఎడ్యుకేషన్ (1946) లో మత మరియు నైతిక విద్య ముఖ్యమని మరియు విద్యార్థులకు చెందిన సమాజానికి వదిలివేయాలని భావించారు. రాధాకృష్ణన్ కమిషన్ (1948) “మన సంస్థలలో ఆధ్యాత్మిక శిక్షణను వదిలివేస్తే, మన మొత్తం చారిత్రక అభివృద్ధికి మేము అవాస్తవంగా ఉంటాము” అని అభిప్రాయపడ్డారు.

(1953) సెకండరీ ఎడ్యుకేషన్ కమిషన్ యొక్క నివేదిక పాఠశాల సమయానికి వెలుపల ఉన్న పాఠశాలల్లో స్వచ్ఛంద ప్రాతిపదికన మత మరియు నైతిక విద్యను అందించాలని సూచించింది. అన్ని విద్యా సంస్థలలో నైతిక విద్యను అందించాలని శ్రీ ప్రకాష్ మత మరియు నైతిక విద్య కమిషన్ (1959) సిఫారసు చేసింది.

కొఠారి కమిషన్ (1964-66) “పాఠశాల వ్యవస్థలో తీవ్రమైన లోపం సామాజిక, నైతిక మరియు ఆధ్యాత్మిక విలువలలో విద్యను అందించకపోవడం అని భావించారు. జీవితాలు, అవసరాలు మరియు ఆకాంక్షలకు సంబంధించిన జాతీయ విద్యా విధానం ప్రజలు ఈ ఉద్దేశపూర్వక శక్తిని నిర్లక్ష్యం చేసే ప్రమాదం లేదు. “

నేషనల్ పాలసీ ఆన్ ఎడ్యుకేషన్ (1986) “అవసరమైన విలువల కోతపై పెరుగుతున్న ఆందోళన మరియు సమాజంలో పెరుగుతున్న సైనసిజం, విద్యను సాగు చేయడానికి శక్తివంతమైన సాధనంగా మార్చడానికి పాఠ్యాంశాలను తిరిగి సర్దుబాటు చేయవలసిన అవసరాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకున్నాయి. సామాజిక మరియు సామాజిక నైతిక విలువలు “.

ప్రోగ్రామ్ ఆఫ్ యాక్షన్ (NPE) (1992) “పాఠశాల పాఠ్యాంశాల్లో అంతర్భాగంగా విలువ విద్యను ఫ్రేమ్‌వర్క్ నొక్కి చెప్పింది. ఇది జాతీయ లక్ష్యాలు, సార్వత్రిక అవగాహన, నైతిక పరిశీలనలు మరియు పాత్రల నిర్మాణం నుండి పొందిన విలువలను హైలైట్ చేసింది. పాత్రకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వండి సనాతన ధర్మం, మతపరమైన మూర్ఖత్వం, దోపిడీ మరియు అన్యాయాలతో పాటు విలువల అభివృద్ధిని ఎదుర్కోవడం “. ఆరోగ్యకరమైన పాత్ర మరియు ఆరోగ్యకరమైన వ్యక్తిత్వంతో పౌరులను ఉత్పత్తి చేయడం విద్య యొక్క ప్రధాన విధి. దేశ పురోగతి మరియు శ్రేయస్సు కోసం మంచి పౌరులు మాత్రమే ఆశ. ఉత్తేజకరమైన విలువలు, ఆదర్శాలు, సరైన నైతిక ప్రవర్తన, మంచి సూత్రాల ఆధారంగా జీవితం తప్పనిసరి అవసరం. నిజమైన గౌరవప్రదమైన జీవితం యొక్క సారాంశం నుండి ధర్మం, మంచితనం, నిజమైన మగతనం యొక్క ఆదర్శాలు.